บทที่ 246 งานล่าสัตว์ (๗)

“ถวายพระพรพะย่ะค่ะซูเฟย” น้ำเสียงที่เย็นชาและห่างเหินแทรกซึมลึกเข้าไปในหัวใจของเกาอี้เหริน นางมองเขาด้วยสายตาตัดพ้อระคนปวดหัวใจ อดีตคนรักของนางที่นางไม่มีวันลืมเลือน บัดนี้เขาห่างเหินจากนางเหลือเกิน

เกาอี้เหรินปรับสีหน้าของตนให้ยิ้มแย้มผ่องใส นางค้อมคำนับเขาตอบ “ถวายพระพรเพคะท่านอ๋อง”

“............”...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ